Borowiki

Borowik szlachetny, prawdziwek (Boletus edulis)

Kapelusz: Młode grzyby mają półkuliste mięsiste kapelusze barwy białawej, które dojrzewając, stają się jasno- lub kasztanowo brązowe; osiągają maksymalnie 20 cm średnicy. Ich powierzchnia może być nieco lepka.
Rurki: Rurki młodych grzybów mają drobne pory i są białawe lub białoszare , później zmieniają barwę na żółtą lub oliwkowozieloną. W uciśniętych miejscach się nie przebarwiją.
Trzon: Zazwyczaj jest grubobulwiasty, rzadziej wysmukły i maczugowaty. W jego górnej części na brązowym tle widnieje rysunek jasnej siateczki.
Miąższ: Biały miąższ się nie przebarwia. Pachnie i smakuje przyjemnie, przypominając orzechy.
Występowanie: W niektórych sezonach grzyb ten nie występuje często w lasach iglastych, przeważnie pod świerkami i sosnami. Pojawia się już w czerwcu, a po letniej przerwie ponownie jesienią.
Wykorzystanie: Borowik szlachetny podobnie jak pozostałe gatunki borowików należy do najlepszych i do najbardziej poszukiwanych grzybów jadalnych.

Możliwość pomyłki: Istnieje wiele borowików, które laikom nie łatwo jest odróżnić. Borowik sosnowy (Boletus pinophilus) ma ciemny, czerwonobrunatny trzon bez rysunku siateczki.

Cechy charakterystyczne:
Powierzchnia trzonu borowika szlachetnego od dwóch trzecich wysokości pokryta jest rysunkiem białawej siateczki, która u starszych osobników rozciąga się w dół aż do połowy trzonu. Rurki są białe lub żółte, u okazów starszych oliwkowo zielone, lecz nigdy nie różowe.

Również jadalny
borowik sosnowy
(Boletus pinophilus)
rośnie głównie
pod sosnami i jodłami.